Wie zijn wij
De dood als verrijking van het leven
Het meest zekere in ons leven is dat we uiteindelijk doodgaan. De dood is natuurlijk allereerst het verlies van een leven, maar wij geloven dat de dood het leven ook kan verrijken. Wie bij leven de dood onder ogen kan zien, kan grote levensvragen bespreekbaar maken en zich meer met naasten verbinden. En wie de dood meer kan vieren zoals het leven was, neemt afscheid met aandacht en liefde.
Minke
Tot voor kort was ik werkzaam als uitvoerend producent in de culturele sector. De laatste jaren merkte ik dat evenementen mij geen voldoening meer gaven. Ik miste iets in mijn werk en dat was zingeving. Ik wilde iets substantieels bij kunnen dragen en écht het verschil kunnen maken in iemands leven.
Toen ik moeder werd van een prachtige dochter mocht ik van dichtbij ervaren hoe het is om een nieuw leven te scheppen. Deze ervaring heeft mij aangezet tot een nieuwe stap, namelijk het omscholen tot uitvaartbegeleider. Want bij het leven hoort de dood. En ik kan me geen zinvoller evenement voorstellen dan een uitvaart.
Mijn ervaring als eventproducent komt in mijn nieuwe beroep goed van pas. Geen enkele uitvaart is echter hetzelfde. Mijn grote missie is dan ook om elke keer opnieuw te bekijken wat de wensen er voor het afscheid zijn en om daarna die behoeftes in alle facetten te begeleiden. Om iemand te kunnen eren zoals die was en diegene weer tot leven te laten komen, al is het maar voor even.
Met mijn 34 jaar ben ik wat jonger dan de gemiddelde uitvaartbegeleider. Ook ben ik helemaal nieuw in deze branche. Juist daarom kijk ik op een nieuwe manier naar hoe een uitvaart eruit kan zien. Door de juiste personen en de nabestaanden te betrekken in het proces, de invulling en de aankleding, zet ik de juiste sfeer neer voor een intiem afscheid.
Quirine
Al sinds mijn jeugd voel ik een verbinding met de dood, een thema van levensbelang. Op 16-jarige leeftijd verloor ik mijn beste vriend Tim, die vocht tegen leukemie. Ik ken niemand die zo veel levenslust had als hij en dat terwijl hij zó ziek was. Hij leerde mij lessen die me altijd zijn bijgebleven: om de dood te zien als een verrijking van het leven en om dankbaar te zijn als je oud mag worden.
Na mijn Master Neurowetenschappen werkte ik kort als onderzoeker op de Universiteit van Amsterdam. Ik kwam er al gauw achter dat het dagelijks leven van een wetenschapper mij niet goed past. Ik geniet meer van werken met mijn handen en mijn lijf, zoals ik in mijn vrije tijd al deed op festivals en in ademsessies. Ik besloot hier mijn werk van te maken en ging aan de slag als decorbouwer, timmervrouw en adem-assistent.
Door het creatieve en uitvoerende in de evenementenbranche te combineren met het verdiepende en menselijke van het ademwerk, ontwikkelde ik een combinatie van vaardigheden die in de uitvaartbegeleiding goed tot hun recht komen. Zo biedt ik niet alleen organisatorische ondersteuning voor een passende uitvaart, maar ook gronding en rust aan de nabestaanden in hun rouwproces.
Mijn passie is het realiseren van momenten, processen en plekken waar mensen zich welkom, gezien en gehoord voelen. Want wie daadwerkelijk de tijd en de ruimte krijgt om zich het ultieme afscheid te verbeelden, creëert uiteindelijk de meest verbindende en verdiepende ervaring voor alle betrokkenen. Als alles er mag zijn, is alles mogelijk.
Samen zijn wij Seres
Onze naam is geïnspireerd op Ceres, de Romeinse godin van de vruchtbaarheid en de landbouw. Toen haar dochter Proserpina werd ontvoerd door Pluto, de god van de onderwereld, was Ceres ontroostbaar. Met haar verdriet bracht ze duisternis en verval naar de aarde. Fruit en groente wilde niet meer groeien.
De bezorgde oppergod Jupiter verzocht Pluto om Proserpina vrij te laten. Voor Pluto haar liet gaan, gaf hij haar echter 6 granaatappelpitjes te eten. Omdat dit het voedsel is van de onderwereld, mocht Proserpina slechts 6 maanden in het jaar terugkeren naar haar moeder op aarde. De overige 6 maanden moest zij ondergronds doorbrengen met Pluto.
Met de jaarlijkse terugkeer van Proserpina naar de aarde is Ceres dolblij en start de lente, gevolgd door de zomer. Er is groei en licht. Maar als zij weer afdaalt naar het dodenrijk is Ceres verdrietig en initieert zij donkerte, de herfst en de winter. Ceres ervaart elk jaar weer beide kanten van het verlies.
Deze mythe verklaart niet alleen het ontstaan van de seizoenen, maar staat ook symbool voor de cyclus van de dood en het leven. Beide zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vandaar dat wij SERES schrijven met een S. Door van deze mythische naam een palindroom te maken, houden we de synergie van Staan en Sterven in ERE.
